24 lutego 1962 roku pojawił się model, który bardziej niż jakikolwiek inny reprezentuje kwintesencję marki Ferrari w zbiorowej wyobraźni – 250 GTO. W rzeczywistości pierwszy eksperymentalny samochód był już testowany na torze Monza w sierpniu 1961 roku z Giancarlo Baghettim i we wrześniu, przed testami Grand Prix Włoch, z Willym Mairesse i Stirlingiem Mossem. To niezwykłe dzieło to model, który w latach 1962, 1963 i 1964 pozwolił wygrać Międzynarodowe Mistrzostwa Producentów GT. Ferrari 250 GTO doskonale uosabiało filozofię marki – osiągi i doskonałość designu. To nie był tylko świetny samochód turystyczny, ale prawdziwy samochód wyścigowy z tablicą rejestracyjną. Samochód został zaprojektowany przez genialnego Giotto Bizzarriniego na bazie 250 GT SWB, do ścigania się w Mistrzostwach Świata Producentów, które od 1962 roku zmieniły nazwę, przechodząc na GT i zostały podzielone na kategorie. Bizzarrini zadbał o aerodynamikę, a linie pojazdu zostały wyrzeźbione w tunelu aerodynamicznym. Sergio Scaglietti nadał korpusowi ostatnie poprawki, kształtując metal wyeksponowany na ramie, kawałek po kawałku, bez rysunków. Litera O w GTO oznacza Omologata (zatwierdzony), ale 100 zamówionych egzemplarzy nigdy nie zostało wyprodukowanych. Było ich 36 sztuk z 3-litrowym silnikiem V12 o mocy 300 KM, zaprojektowanym przez Gioacchino Colombo plus trzy kolejne wyposażone w silnik o pojemności 4 l. Wspaniała kariera 250 GTO rozwinęła się na torach wyścigowych na całym świecie oraz w wyścigach drogowych. Dziś jego status totalnej ikony i jednego z najdroższych samochodów klasycznych na świecie jest niepodważalny. Nie ma dwóch takich samych GTO, ale Ferrari 330 LM / 250 GTO z 1962 roku, o numerze 3765, ma szczególnie interesujące pochodzenie. 3765 było jedynym fabrycznym GTO serii I, którym ścigał się zespół fabryczny Scuderia Ferrari. Było prowadzone przez Mike’a Parkesa i Lorenzo Bandiniego w 24-godzinnym wyścigu Le Mans w 1962 roku. To właśnie dzięki zastosowaniu wówczas większej jednostki napędowej (w Ferrari liczba oznaczała pojemność jednego cylindra) auto zmieniło nazwę, a skrót LM to nic innego jak Le Mans. Ten egzemplarz osiągnął zwycięstwo w klasie i drugie miejsce w klasyfikacji generalnej na Nürburgring 1000 KM w 1962 roku. 38 lat spędził pod opieką prezesa Ferrari Club of America, a licytowany będzie w Nowym Jorku już 13 listopada, podczas aukcji Modern and Contemporary Art.

1962 FERRARI 330 LM / 250 GTO BY SCAGLIETTI – CHASSIS No. 3765

One Lifetime. One Car. One Chance.
Sold for: 51,7 mln USD

The only factory-owned Series I GTO raced by the Scuderia Ferrari
Class win and 2nd overall finish at the 1962 Nürburgring 1,000 KM
Driven by Mike Parkes and Lorenzo Bandini for the Scuderia Ferrari at the 1962 24 Hours of Le Mans
1965 Sicilian Hillclimb Championship runner-up
Formerly owned by a chairman of the Ferrari Club of America
Benefits from 38 years of fastidious care under current ownership
Winner of an FCA Platinum Award and the Coppa Bella Macchina at the Cavallino Classic
2nd in the GTO class at the 2011 Pebble Beach Concours d’Elegance, among 23 total GTOs
Best of Show at the Amelia Island Concours d’Elegance
Blue Ribbon winner at the Meadow Brook Concours d’Elegance
Desirably documented with copies of factory build sheets, owner’s correspondence, period racing coverage, and magazine feature articles

This is the only factory-owned Series I GTO raced by the Scuderia Ferrari, and was driven by Mike Parkes and Lorenzo Bandini for the Scuderia Ferrari at the 1962 24 Hours of Le Mans. Benefitting from 38 years of fastidious care under current ownership, this icon of history was formerly owned by a chairman of the Ferrari Club of America. It will now be sold in New York on 13 November 2023 during Sotheby’s marquee sales of Modern and Contemporary Art.