Założona w 1967 roku przez parę byłych inżynierów Mercedes-Benz firma AMG zajmowała się głównie oferowaniem szeregu ulepszeń i pakietów kosmetycznych do modeli Mercedesa. Od 1986 do fuzji w 1993 roku AMG działała również jako część zespołu fabrycznego i dostawca silników w zawodach Grupy A i Grupy N. Klejnotem katalogu AMG było 6-litrowe DOHC V8. Pakiet ulepszeń obejmował rozwiercenie standardowego 5,5-litrowego silnika M117 V8 do 6 litrów oraz wyposażenie go w zestaw głowic z 4 zaworami na każdy cylinder. Dodatkowe modyfikacje, które mogły otrzyamć auta, to lepsze hamulce, dodana aerodynamika, ulepszenia podwozia i niezliczone dodatki kosmetyczne. Mercedes 560 SEL AMG 6.0 wystawiony na aukcji pochodzi z 1991 roku. Jest to egzemplarz z rynku japońskiego, zmontowany przez AMG Japan. Jednostka napędowa zamontowana w tym egzemplarzu to typ przejściowy M117/9. Stanowi fascynujące połączenie najwcześniejszego bloku i głowic M119. Sprytnie spasowane z komponentami AMG pozwoliło uzyskać około 375 koni mechanicznych. Widoczne elementy akcesoriów, wytłoczki, etykiety AMG, a także wymiary średnicy cylindrów potwierdzają jego 6-litrową pojemność i zgosność z konfiguracją M117/9. Kontrola zawieszenia i zespołów podwozia tego SEL-a potwierdz zastosowanie modyfikacji AMG. Obejmuje mechanizm różnicowy AMG o ograniczonym poślizgu Gleason-Torsen o przełożeniu 2,65, pełne zawieszenie i czterotłoczkowe hamulce przednich kół. SEL, odnowiony w Japonii w odcieniu Astral Silver Metallic, posiada bogato wyposażone, czarne, skórzane wnętrze. Zewnętrznie pełny zestaw dodatków do karoserii AMG W126 2. generacji i felgi OZ Aero III dodają mu naprawdę niesamowitego klimatu. Samochód o niewielkim przebiegu 73 tysięcy km wyceniony został na 90 – 120 tysięcy dolarów i licytowany będzie w Monterey już 17 sierpnia.
Czytaj dalej Mercedes 560 SEL AMG 6.0 1991 – SPRZEDANY
Archiwa tagu: Monterey 2023
Ferrari 500 Mondial Spider Series I 1954 – SPRZEDANE
Rozwój wyścigowych Ferrari napędzanych czterocylindrowymi silnikami w połowie lat pięćdziesiątych jest jednym z najmniej oczywistych rozdziałów w historii marki. Podczas zawodów Formuły 2 w 1950 roku Enzo Ferrari ze zdumieniem zauważył, że czterocylindrowce innych marek depczą po piętach jego rumakom napędzanym silnikami V12. Zdał sobie sprawę, że czterocylindrowa konkurencja przyspiesza szybciej, mimo niższych prędkości maksymalnych. Tam gdzie brakowało długich prostych, Ferrari potrzebowało nowego rozwiązania i czterocylindrowego silnika. Nowy silnik Lampredi zadebiutował podczas Grand Prix Bari pod koniec 1951 roku. Był kwintesencją prostoty i niezawodności, z redukcją 65% ruchomych części. Tipo 500, wyposażony w układ smarowania z suchą miską olejową, był uruchamiany przez dwie świece zapłonowe i zasilany przez dwa dwugardzielowe gaźniki Webera, co łącznie dawało imponującą moc 170 KM. Kierowca Scuderia Ferrari, Alberto Ascari, zdmuchnął konkurencję, zdobywając kolejne mistrzostwa w 1952 i 1953 roku. Sukces czterocylindrowego silnika rzędowego Lampredi zachęcił fabrykę do eksperymentowania z różnymi kombinacjami podwozia i pojemności skokowej. Na początku 1954 roku Maranello zaoferował klientom wersję 2-litrową, w której każdy cylinder miał pojemność prawie 500 centymetrów sześciennych. Samochód został nazwany 500 Mondial w uznaniu kolejnych mistrzostw świata Ascari. Począwszy od podwozia 0404 MD, 13 wersji spider i dwie berlinetty zostały ukończone przez Pinina Farinę w pierwszej serii samochodów, zanim Scaglietti przejął produkcję nadwozi. Szczątki wystawione na aukcji to Ferrari, które zostało zmontowane w marcu 1954 roku i wykończone w kolorze Rosso Corsa z winylowym wnętrzem w kolorze Similpelle Beige. Jest to drugi zbudowany Mondial i jeden z 13 egzemplarzy oryginalnie ukończonych z nadwoziem Spider w zakładach Pinin Farina. Enzo Ferrari sprzedał samochód Franco Cornacchii, dilerowi i szefowi prywatnego zespołu wyścigowego Scuderia Guastalla. W kwietniu 1954 roku Ferrari prowadzone przez byłego kierowcę fabrycznego Franco Cortese i pilota Perruchiniego podczas Coppa della Toscana, zajęło 19. miejsce w klasyfikacji generalnej i 2. miejsce w klasie. Samochód posiada na koncie także udział w Mille Miglia, Targa Florio i Imola Grand Prix.
W 1958 roku 500 Mondial został wyeksportowany do Stanów Zjednoczonych. W 1963 roku kolejny właściciel zastąpił oryginalny silnik amerykańskim V8. W ciągu następnych dwóch lat wyścigów Mondial został rozbity i uszkodzony przez pożar. Na początku lat 70. Ferrari zostało przejęte przez specjalistę marki, Eda Nilesa, który wkrótce sprzedał je bez silnika. Mondial w rękach obecnych właściciel jest od ponad 50 lat. Towarzyszy mu również większy, 3-litrowy, rzędowy czterocylindrowy silnik Tipo 119 Lampredi, taki, jaki byłby używany w Ferrari 750 Monza. Zanim zabłyśnie, potrzebuje wiele pracy, ale mimo to wyceniony został na 1,2 – 1,6 miliona dolarów, a licytowany bez ceny minimalnej będzie 17 sierpnia w Monterey, w Kalifornii.
Czytaj dalej Ferrari 500 Mondial Spider Series I 1954 – SPRZEDANE